__________________________________________________________________________________________________________
"นี่ ๆ ว่องไวขอพรอะไรอย่างนั้นเหรอ ?"
เธอถามผมเหมือนทุกที
"ขอให้โลกสงบสุขล่ะมั้งนะ..."
"เอ๋ ~ ไม่สมกับเป็นว่องไวเลยนะ อย่างว่องไวน่าจะเป็นทำนอง 'ขอให้ผมเป็นอมตะ อุวะฮ่า ฮ่า' อะไรทำนองนี้มากกว่า"
แล้วไอ้ 'อุวะ ฮ่า ฮ่า' นั่นมันอะไรกันล่ะนั่น
ผมที่เห็นใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก็เผลอยิ้มตามขึ้นมา เหมือนความทุกข์ต่าง ๆ ที่พบเจอมามันหายเกลี้ยงไปหมด
"กลับกันเถอะ ฝนเริ่มตกแล้วล่ะ"
"ไม่อยากรู้พรของเราบ้างเหรอ ?"
ซอถามขึ้นมา
"เขาว่ากันว่า ถ้าบอกคำอธิษฐานของเราไป
มันจะไม่เป็นจริงนะ"
"หวา ~ ~ พ่อคนหล่อเอ๊ย ~"
ผมและเธอหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
แต่ถ้าลองคิดดูดี ๆ แล้ว ในตอนนี้ไม่ว่าทั้งเธอและผม ต่างคนก็ต่างมีปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ของตัวเองอยู่
เสียงหัวเราะในตอนนี้สำหรับพวกเราแล้ว
คงเป็นแค่ความสุขจอมปลอมชั่วคราว
__________________________________________________________________________________________________________
- สวัสดีผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาแวะเยี่ยมชมกันนะครับ -
ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัว นามปากกาคือ Keitan (เคตัน) ครับ นิยายเรื่องนี้เกิดจากการฝันเฟื่องในจินตนาการของผู้แต่งเกี่ยวกับ 'การขอพร'
"ถ้าหากเราขอพรได้... เราจะขอว่าอะไรดีนะ ?"
ด้วยความคิดฝันเฝื่องจากประโยคเบื้องต้น จึงทำให้เกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาครับ
เอาเป็นว่า ผม Keitan ที่เพิ่งเริ่มเขียนนิยายลงเว็บแห่งนี้ก็อาจจะยังไม่ค่อยคุ้นชินกับอะไรสักเท่าไหร่ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ !
Keitan
__________________________________________________________________________________________________________
จะพยายามลงให้ได้เฉลี่ย 1 ตอน / 1-2 อาทิตย์ (ลงวันจันทร์) นะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย !
__________________________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น